In het verleden verdiende Ad van Meurs al ruimschoots zijn sporen als singer-songwriter. De tot ver buiten de Nederlandse landsgrenzen reikende reputatie van The Watchman is daarvan een stille getuige. Dezer dagen neemt diezelfde van Meurs echter genoegen met een eerder dienende rol. Binnen The Folk Survival Club zijn het vooral Ankie Keultjes en Marjan Cornille, die de aandacht opeisen. Hun heerlijke stemmen zijn het immers, die je naar binnen zuigen in het wonderlijke muzikale universum van de groep. Ook op "I Believe In Rock & Roll", de opvolger van hun knappe debuut "Break Of Dawn", weer. Voor de opnames daarvan trok het drietal richting The Cowboy Arms Hotel & Recording Spa, de ondertussen volledig afgebrande studio van de legendarische Cowboy Jack Clement, een goede vriend van van Meurs, in Nashville, Tennessee. Met de hulp van vaste begeleiders Theo Wijdeven (bassen) en Eric van der Lest (drums), Johan Jansen (pedal steel) en andere, flink wat bekendere gasten als Glen Duncan (mandoline en viool), Carrie Rodriguez (eveneens viool) en Gene Williams (diverse gitaren en bas) blikte men daar een negental van Meurs-originelen en covers van "Wildwood Flower" van de Carter Family, "I Guess Things Happen That Way" van Clement en Natalie Merchants "Motherland" in. Met wederom hemeltergend mooie resultaten tot gevolg! Het veelal eerder bedaard aandoende materiaal biedt Keultjes en Cornille volop de gelegenheid om vocaal te excelleren. En die kans laten ze niet liggen ook! Hun samenzang zorgde hier alvast vrijwel voortdurend voor het nodige kippenvel. Dit is ontroerend en meeslepend tegelijk! Zijn de liedjes van van Meurs an sich al beklijvend, dan tillen de stemmen van Keultjes en Cornille ze enkel naar een nog hoger niveau. Ze kloppen er als het ware mee op de poorten van de Americana-hemel. Zo goed, vroeg je? Zo goed, inderdaad! Werkelijk alles klopt hier als een bus. Bloedmooi gewoon! Niet enkel een van de beste Neder-Americana-platen van het jaar, neen, gewoon een van de beste Americana-albums van het jaar tout court. Tenzij u liever de term folk gebruikt natuurlijk, want ook die is hier bij tijd en wijle zeker op z'n plaats.

ctrl.alt.country.be

Wat zou er gebeurd zijn als Garth Brooks in 1994 niet gevallen was over een 7/8 maat en wel had besloten om Homeless Heart van The Watchman (Peaceful Artillery) op te nemen? De carriere van schrijver en componist Ad van Meurs zou waarschijnlijk heel anders zijn gelopen. Dan hadden we ook nooit kennis gemaakt met The Folk Survival Club. In februari toog Van Meurs met dit project naar Nashville, naar de studio van de eigenzinnige 'Cowboy' Jack Clement om I Believe In Rock & Roll op te nemen, de tweede cd van de groep. En nee, er komen geen scheurende gitaren, raggende drums of dreunende bassen voorbij. Integendeel zelfs, het is een heerlijke, ontspannen folkplaat geworden, met liedjes die eenvoudiger lijken dan ze zijn en met prachtige zang door de dames Marjan Cornille (haar bijnaam luidt niet voor niets de nachtegaal uit Antwerpen) en Ankie Keultjes, ook bekend van haar bijdragen aan NO blues, The Watchman en, iets langer geleden, The Very Girls. Ook Theo van de Wijdeven (bas) en Eric van de Lest (drums) zijn weer van de partij.
Was debuutplaat Break Of Dawn al om te smullen, op I Believe In Rock'n'Roll wordt folk helemaal met open armen omhelsd. Eerder dit jaar vertelde Ankie Keultjes nog dat de plaat moest gaan klinken als Folk Alley, een Amerikaanse internetzender die continu folk laat horen. En het nieuwe werk zou wat mij betreft zo in de programmering kunnen, met fijn vioolwerk van Carrie Rodriguez of het sprankelende mandolinespel van Glen Duncan.
Er zijn een paar nieuwe liedjes die gelijk de ontspannen toon zetten, te beginnen met The List (over de vriendenkring die kleiner wordt) en de nostalgische ode aan Eindhoven Bright Light. Daarnaast zijn een aantal eigen nummers van Van Meurs gerecycled, zoals het eerder genoemde Homeless Heart dat een rechttoe rechtaan countrydeuntje is geworden zonder 7/8 maat (misschien moet meneer Brooks nog maar eens luisteren?), het meest stevige werk op de plaat, met een viool voor de folky touch. Een van de mooiste nummers is St. Catherines (nog eentje van The Watchman, Broken Lock And Rhyme, 1996), dat fijn gevoelig klinkt door de ingetogen stem van Ankie, hier en daar ondersteund door het heldere geluid van Marjan. Titelnummer I Believe In Rock & Roll is een schot in de roos. Hoewel eerst bedoeld voor rock- en bluesbandje Hootenanny Jim, wordt het in handen van de dames zo heerlijk lief dat je zomaar spontaan mee gaat geloven. Het overtuigt in alle eenvoud en regelmatig betrap ik mezelf op een glimlach als ik er 's ochtends mee wakker word. Van de drie covers is Motherland (Natalie Merchant) een heus pareltje geworden. De lead komt dit keer van Marjan, Ankie vult hemels aan, opnieuw is het een prachtig gevoelige ballad, met bescheiden begeleiding. Sinds de vorige plaat staat Wildwood Flower van de Carter Family op het live repertoire, dat is nu ook vastgelegd op de plaat en Jack Clement leverde de fijne countryballad I Guess Things Happen That Way. Toen afgelopen juni de studio van de 80-jarige Clement afbrandde schijnt hij precies die woorden gezegd te hebben en inmiddels is hij bezig met het opnieuw opbouwen.
Zoals gebruikelijk levert Ankie Keultjes weer een fijn staaltje productiewerk af, terwijl Ad van Meurs zich op I Believe In Rock & Roll beperkt tot zijn gitaren en de vocalen volledig aan de dames overlaat. Een goede keus, deze engelenstemmen zijn ervoor gemaakt om gehoord te worden. Het blijft natuurlijk jammer voor Van Meurs dat de deal met Brooks niet doorging, maar voor de muziekliefhebber blijkt het een zegen: wij kunnen nu genieten van een prachtige folkplaat.
Mirjam Adriaans
www.folkforum.nl

Het is een titel die je op het verkeerde been zou kunnen zetten, want I Believe in Rock & Roll is niet bepaald een snoeiharde rockplaat, maar de humor zit er wel in. The Folk Survival Club bestaat uit Ad van Meurs, ook wel bekend als The Watchman, de Eindhovense singer/songwriter die zich in dit project dienstbaar opstelt achter de zangeressen Ankie Keultjes en Marjan Cornille. Ze maakten al eerder een mooi plaatje, Break of Dawn, maar voor de opvolger vlogen ze naar Nashville, waar ze bij de legendarische Cowboy Jack Clement, in zijn al even legendarische Cowboy Arms Hotel & Recording Spa (waar hij de artiesten echt in de watten schijnt te leggen), een magnifiek album opnamen.
Theo Wijdeven speelt weer bas, Eric van der Lest is ook hier de onvolprezen drummer, en er spelen een paar Amerikaanse gasten mee: Gene Williams speelt mee op gitaren, Glen Duncan op mandoline,en viool, en Carrie Rodriguez speelt viool. De band is geweldig op dreef, en zoals je aan de fragmenten hieronder al kunt horen, zijn de arrangementen subliem, terwijl de dames de sterren van de hemel zingen, zowel solo als (vooral ook zelfs) met zijn tweeën.
Overigens werd het album "gewoon" weer geproduceerd door Ankie Keultjes en klinkt het als altijd weer fantastisch. De meeste liedjes zijn van Ad van Meurs, op drie uitzonderingen na - Motherland van Nathalie Merchant, Wildwood Flower van de Carter Family en I Guess Things Happen That Way van Cowboy Jack Clement, drie nummers waar ik toevallig zelf ook een zwak voor heb. Wat mij betreft zit het dan al goed, als je precies de juiste liedjes kiest om een cover van te maken, maar ze doen er dan bovendien ook echt wat moois mee. De dames hebben nog nooit zo goed geklonken als op dit album, en deze cd is gewoon een absolute aanrader. Een juweel van een plaat.
The Folk Survival club - I Believe in Rock & Roll - The Nashville Recordings - CRS CECD41
Moorsmagazine Holly Moors

Zo lang er een groep als de ‘Folk Survival Club’ rondloopt of liever transatlantisch rondreist, met in hun midden zangeressen als Ankie Keultjes en Marjan Cornille, zal de folktraditie overleven, lang geleden begonnen met Ann Briggs, Joan Baez, June Tabor en Sandy Denny. Met hun nachtegalenstemmen treden beiden in het voetspoor van o.m. de Canadese Kate en Ann McGarrigle, Lynn Miles, Eva Cassidy of Nathalie Merchant. Van deze laatste nemen zij overigens het bloedmooie ‘Motherland’ over. Als de Nederlands/Belgische ‘Unthank’s evoceren beide zangeressen een fragiele soms pastorale sfeer, o.m. in songs als ‘Loving Heart’ of ‘Wildwood Flower’.
Met uitzondering van drie covers schreef singer-songwriter Ad van Meurs, bekend van ‘The Watchman’ en de crossover band ‘No Blues’, alle muziek met teksten die wonderwel passen bij de angelieke stemmen van de zangeressen. De poëtische songsmid uit Eindhoven leeft zich niet alleen tekstueel in in hun gevoelswereld maar sluit met zijn delicate gitaarbegeleiding mooi aan bij hun fragiele droomwereld. Violiste Carrie Rodriguez verrijkt met viool dat onbestemd gevoel dat aarzelt tussen moedig doorgaan of nostalgisch terugblikken. Ook de andere muzikanten dragen bij tot die introspectieve sfeer. Op het elegante ‘Homeless Heart’ schilderen gitaar, viool en drum mee aan de landschappen van de ziel. Op ‘Country Boys’ valt Johan Jansen in met pedalsteel. Glen Duncan voegt met zijn mandoline lichtvoetigheid of tristesse toe, zoals bijvoorbeeld bij ‘St. Catharines’.
Deze ‘Nashville Recordings’ werden opgenomen in ‘At The Cowboy Arms Hotel & Recordings SPA’, studio van de legendarische senior Cowboy Jack Clement waarin ook songwriter Townes van Zandt ooit stond. De twaalf songs sluiten aan bij het vorige album ‘Break Of Dawn’. Bassist Theo Wijdeven en drummer Eric van der Lest zijn ook nu van de partij. Ankie Keultjes, zoals steeds ‘Very Girl’, producete het album. Het extra tekstboekje met foto’s oogt artistiek verzorgd. Maar vooral de arrangementen en duozang staan centraal De melodieën rijgen zich aaneen als aan een parelmoeren snoer met daartussen de titelsong uitgebalanceerd als muzikaal levensmotto. Daarom is het ook moeilijk om hoogtepunten te isoleren, al grijpen vooral ‘My Own Way’, ‘Country Boy’ en ‘Bright Light’ aan omwille van de novemberblues die erin schuil gaat. Het ganse album straalt puurheid uit, alsmaar zeldzamer in de overdadige muziekproductie. ‘There is guitar, there is love, there is endurance’.
Marcie
www.rootstime.be

Ook op zijn tweede album volgt The Folk Survival Club een heldere lijn. Het gezelschap rond Eindhovenaar Ad van Meurs, diens partner Ankie Keultjes en de Vlaamse Marjan Cornille maakt transparante liedjes met vloeiende melodieën en teksten waarin elk woord raak is. Negen van de twaalf songs op de plaat met de titel ‘I believe in rock & roll’ zijn door Van Meurs geschreven. Zelf zingt hij niet, de vocalen worden verzorgd door Keultjes en Cornille die op een engelachtige wijze samenzingen. De liedjes zijn sentimenteel, maar oprecht. Tot de hoogtepunten behoren het melancholische openingsnummer ‘The list’ en ‘Bright light’, een ode aan Eindhoven. Hoewel de titel anders doet vermoeden, klinkt op het album geen ruige rock-’n-roll. Maar The Folk Surival Club bewijst dat hoge volumes en opzwepende ritmes niet nodig zijn om als band te kunnen overtuigen.

(FvdM)

FolkSurvivalClub – 23/10/2009 – Theater Klokhuis, Antwerpen
Ja hoor, eindelijk mochten we getuige zijn van de voorstelling van de prachtige cd Break Of Dawn van de FolkSurvivalClub. Het clubje rond Ad ‘The Watchman’, met rasechte zangvogel Ankie Keultjes en Marjan Cornille, volgens Ad ‘de nachtegaal van Antwerpen’, volgens mij ‘de mooiste stem van Vlaanderen’. Ze stonden (nu ja, Ad zat) met hun drietjes op de voorgrond, maar ze werden daarbij ondersteund door een uitzonderlijk ritmeduo: Theo Wijdeven op bas en Sjoerd van Bommel op drums en percussie. Muzikanten met klasse, maar dat zal wel niet toevallig zijn met The Watchman z’n goede oog en oor op! Ad beperkte zich voor het grootste gedeelte tot snaarvirtuoos en liet het vocale werk over aan Ankie en Marjan. Prima keuze, want hun stemmen zijn om bij weg te dromen. Het leeuwendeel van het concert ging uiteraard naar die debuut-cd met songs zoals Anji, Homesick Blues, The Holy Oak, de titelsong en Between The Lines, maar ook de cover van David Munyons Down To The Wire en Won’t You Try, de titelsong van Marjans cd, die ze helemaal op haar eentje bracht. Ook zeer mooi was de versie van de Carter Family klassieker Wildwood Flower. Opmerkelijk ook, en dat is natuurlijk te danken aan het niveau van de muzikanten, hoezeer een semi-akoestisch concert op een ongelooflijk vloeiende wijze ‘intimiteit’ en ‘rocken’ kan combineren. Misschien had dat ook wel te maken met het publiek dat beleefd interactief was, maar duidelijk gekomen was om naar de songs te ‘luisteren’, altijd een meerwaarde voor de muzikanten die dan niet het gevoel krijgen te spelen tussen ‘pot en pint’. Het is alweer een tijdje geleden dat ik zoiets meemaak, maar artiesten met klasse trekken dan ook een idem publiek aan.
Marc Nolis
foto's van het optreden

De Folksurvivalclub is een nieuw project rond Ad van Meurs, beter bekend als de Watchman, en Ankie Keultjes. Op Break Of Dawn (Continental Europe/Munich) werken ze samen met Marjan Cornille, in het bijgeleverde persbericht omschreven als de nachtegaal uit Antwerpen. De beurtelingse en gezamenlijke zang is van hoog niveau. Alsof we terugkeren naar de hoogtijdagen van de folkrock, maar zonder dat het ook maar een moment gedateerd klinkt. De sfeer van Fairport Convention wordt niet doelbewust gekopieerd, veeleer is hier sprake van puur musiceren met groots resultaat. Met beheersing blijft het trio, met versterking van enkele gastmusici, Between The Lines, maar dat betekent geenszins dat ze het avontuur mijden. In dat nummer zorgt de viool van Siard de Jong voor een lichte zigeunersmaak. Op Dover zorgt de fluit van De Jong voor de koude rillingen die de mist in de haven in die plaats ook in werkelijkheid teweeg zal brengen. Van Meurs en Cornille beheersen ook de instrumental Anji (van Davey Graham) met hun gitaarspel tot in de puntjes. Naast de arabicana van No Blues is de transatlantische folk van de Folksurvivalclub wederom een uitermate geslaagd project van Van Meurs en Keultjes.
John Gjaltema
www.altcountry.nl

Op de coverfoto van het cd-boekje staan Ad van Meurs, alias The Watchman, Ankie Keultjes en Marjan Cornille in precies dezelfde pose als the Carter Family, zelfs de autoharp ontbreekt niet. Je zou bijna denken dat het hier om een tribute-album aan de befaamde pioniers van de countrymuziek gaat, maar dat is geenszins het geval. De autoharp komt er zelfs niet aan te pas. Van Meurs en zijn levenspartner Keultjes zingen samen met de Belgische singer/songwriter Cornille een aantal poetische liedjes die veel eerder de muziek van de Canadese zussen Kate & Anna McGarrigle in gedachten roept. Dromerige folkliedjes vol heimwee en verlangen, prachtig gezongen en adequaat ondersteund door de solide fingerpicking-gitaarstijl van Van Meurs. Overigens mag ook het aandeel van drummer Sjoerd van Bommel bassist Theo Wijdeven en multi-instrumentalist Siard de Jong niet onvermeld blijven, want hun subtile inbreng zorgt ervoor dat de liedjes stuk voor stuk helemaal af zijn.
Harry de Jong

Heel mooi dat hoesje, maar het geeft wel een vertekend beeld. Hier staat - let op de strenge blikken en de retro fototouch - familie van The Carter Family. The Watchman, alias Ad van Meurs uit Eindhoven, blijft evenwel op Break of dawn (CRS) folkblues en countryblues trouw van enkele decennia later. Dus geen murderballads bij dit trio met eega Ankie Keultjes en Marjan Cornille. Nee, het zijn mijmeringen over de jeugd, heimwee, reizen en een natuurschets vanuit de provincie op zijn Amerikaans vertolkt, meestal gedragen door de gloedvolle samenzang van de dames. Het soepele, akoestische gitaarwerk van Van Meurs (en Cornille) is het baken, en voor sfeervolle aanvulling en variatie zorgen de viool en mandoline van Siard de Jong en intieme percussie van Sjoerd van Bommel. Niet de Appalachen dus, wel van internationale klasse.
Bart Ebisch

Ad van Meurs en Ankie Keultjes lopen natuurlijk al jaren mee in de Nederlandse roots-scene. Onder de naam Folksurvivalclub geven ze samen met de Vlaamse Marjan Cornille een nieuwe impuls aan hun carrière. De songs op Break of Dawn zijn van de hand van Van Meurs en qua sfeer kun je ze plaatsen in de hoek van Gillian Welch en Emmylou Harris. Er wordt prachtig gemusiceerd, maar dat is bij Van Meurs en zijn kompanen natuurlijk in goede handen. De vocalen zijn soms wat netjes, hoe mooi de samenzang ook is. De band zal de komende tijd regelmatig in ons land live te zien zijn. Mis ze niet.
Han Orsel
mania, de webwinkel van plato|concerto

De bandnaam is wel toepasselijk. Of het nou als The Watchman, met NO Blues, of in The Very Girls (de groep met zijn vrouw Ankie Keultjes) was, Ad van Meurs heeft de muziektraditie altijd in ere gehouden. Het feit dat de hoesfoto onmiddellijke associaties oproept met een oud portret van The Carter Family zal beslist geen toeval zijn. De Eindhovense veteraan staat echter ook met beide benen in het heden en is altijd opzoek naar nieuwe uitdagingen. The Folksurvivalclub bestaat naast hemzelf uit Keultjes, die als producer Break Of Dawn van een transparant geluidsdecor voorzag, en ontluikend talent Marjan Cornille die, zoals hier blijkt, niet voor niets te boek staat als "de nachtegaal van Antwerpen". Folk is de stilistiche kwalificatie, maar je zou het evengoed wereldmuziek kunnen noemen. Of transatlantische folk, zoals ze zelf doen. Meurs heeft onderhand een volstrekt eigen idioom ontwikkeld, dat door Sjoerd van Bommel (drums, precussie, mondharmonica), Theo Wijdeven (contrabas) en Siard de Jong (viool, mandoline, fluiten) van subtiele accenten wordt voorzien. De kracht van deze droomplaat ligt echter vooral in de samensmelting van viruoze snarenmagie en hemelse (samen)zang. Om stil van te worden.
MARCEL HAERKENS

Traditie naar eigen hand gezet

Achter de FolksurvivalcluB gaat The Watchman, alias Ad van Meurs schuil, meestertroubadour uit Eindhoven en mede-oprichter van No Blues. Met de zangeressen Ankie Keultjes en Marjan Cornille vertolkt hij veertien ballades, meeste zelfgeschreven. Aan de zang, maar ook aan de akoestische begeleiding is te horen dat ze de traditie zodanig beheersen dat ze die naar eigen hand kunnen zetten.
Artiejan Korteweg.

De ondertitel luidt 'The Watchman presents' en daarmee krijgt deze cd meteen een kwaliteitslabel van jewelste opgedrukt. Ad van Meurs hoeft uiteraard geen verdere uitleg en ook tweede lid Ankie Keultjes mag als welbekend gerekend worden. Het derde groepslid, Marjan Cornille (een meisje uit het Antwerpse, dat mag zeker wel eens vermeld worden), verdient wel een korte introductie want zij heeft een tijdje op non-actief gestaan. Een achttal jaren geleden debuteerde zij als singer-songwriter met de door ons zeer gesmaakte cd Won't You Try (de titelsong daarvan prijkt trouwens ook op deze cd), maar dan brak er een periode aan waarbij zij de kindjes belangrijker achtte dan haar carriere. Volgens mij een zeer verdienstelijke instelling en in haar geval blijkbaar niet eens zo'n slechte beslissing. Marjan is al die tijd namelijk sterk gegroeid als gitariste en zeker als zangeres. Samen met Ad en Ankie - de lead vocals zijn netjes onder de drie verdeeld - zorgt zij voor een hemels loepzuivere zang met daarbovenop schitterende twee- of soms driestemmige harmonieën. De teksten gaan over de dingen die ons allemaal wel eens aanbelangen en meer hoeft dat ook niet echt te zijn. Het is vooral de wijze waarop ze gebracht worden (erg leuk dat je niet om de haverklap naar het tekstvelletje moet grijpen!) en de muzikale omlijsting die de cd naar een bijna ongekende hoogte drijven. In totaal krijgen we veertien songs voorgeschoteld, merendeels geschreven door Ad met af en toe tekstuele hulp van Ankie. Twee covers ook: het instrumentale Anji (mooi gitaarduet tussen Marjan en Ad) en David Munyons Down To The Wire. Songs eruit pikken heeft geen zin, de cd bezit gewoonweg een consistente kwaliteit. Naast het plukwerk van Marjan en Ad (ook op dobro) mogen zeker niet de bijdragen van Siard de Jong onvermeld blijven; hij doet werkelijk prachtige dingen op mandoline maar vooral de viool. Kortom, een cd'tje om letterlijk voor te gaan zitten om er ten volle van te kunnen genieten. (Marc Nolis)

Goed gezelschap tijdens de komende herfst

De Eindhovense muzikant/ songschrijver Ad van Meurs is een drukbezet man. Hij maakt platen onder zijn alias The Watchman, speelt in de groep No Blues en programmeert in Eindhoven en Gemert avonden waarop (meestal) singer-songwriters optreden.
Blijkbaar had hij nog tijd voor een nieuw project: The Folksurvivalclub.
De Eindhovenaar, zijn partner Ankie Keultjes en de Belgische Marjan Cornille beleefden hun live-debuut tijdens het Folkwoods-festival en komen nu met een cd: 'Break of dawn'.
Daarop kneden zij Britse en Amerikaanse folk(pop) tot een harmonieus geheel, waarop de geesten van The Carter Family en de gedoemde Engelse zanger/poeet Nick Drake rondwaren.
De samenzang van Keultjes en Cornille is hemels, de muzikanten spelen zoals een fijnschilder zijn penseel hanteert: nauwgezet en toch met gevoel.
Als er, net als bij de Oscars, een prijs zou bestaan voor de beste mannelijke bijrol, zou Siard de Jong hiervoor in aanmerking komen.
Zijn viool- en mandolinepartijen voegen een extra dosis melancholie toe aan de beschouwende liedjes over verlangen, nostalgie en de natuur. 'Break of dawn' is daarom goed gezelschap tijdens de komende herfst.

Soms zijn ze er ineens.
Platen die je laten wegdromen naar warme stranden, lange highways, sprankelende natuurgebieden. Break of Dawn van the FolksurvivalcluB is er zo eentje. Het zijn vooral de hemelse stemmen en de prachtige samenzang van Ankie Keultjes en Marjan Cornille die je meesleuren naar dromenland. Het zijn dan ook niet de eerste beste zangeressen die dat voor elkaar krijgen. Ankie is natuurlijk bekend van The Watchman, the Very Girls, No Blues en andere nevenactiviteiten. De Antwerpse nachtegaal Marjan Cornille debuteerde in 2000 met de prachtplaat Won't you try. Naast o.a. covers van voorbeelden als Woody Guthrie, Bob Dylan, Joni Mitchell, Gillian Welch, en Richard Thompson, wist deze plaat ook te overtuigen door de paar eigen songs die eraan toegevoegd werden. Zoals de titelsong Won't you try die ook weer terug te vinden is op de plaat van the FolksurvivalcluB. De cirkel is dus weer rond.
Sjak Janssen, waardering 9
Lees meer .... folkforum

De drie gastmuzikanten voegen alledrie echt iets toe, daarom noem ik ze hier expliciet: Sjoerd van Bommel is een buitengewoon soepele en inventieve drummer, die een nummer tegelijk luchtig en gestructureerd kan laten klinken. Theo Wijdeven is daarbij de perfecte bassist, en Siard de Jong kleurt de arrangementen magnifiek in op viool, mandoline en fluiten. Maar het zijn toch vooral de liedjes en de zang die het 'm doen, en dan vooral de adembenemend mooie samenzang. De stemmen van deze drie lijken op een speciale manier voor elkaar gemaakt, terwijl ze ook uniek en apart klinken. The Folksurvivalclub is een mooie naam voor deze club, want hiermee wordt "de folk" inderdaad weer een mooie nieuwe impuls gegeven. Met twee poten in de traditie maar toch geheel van deze tijd. En dat heeft vooral ook te maken met het zeer eigen geluid en de prachtige soepele arrangementen. Mooi exportproduct ook, dit, want het niveau is van absolute wereldklasse.
He, heerlijk om weer eens ouderwets enthousiast te kunnen zijn.
Lees meer .... moorsmagazine